Een redacteur van de NOS belde me laatst naar aanleiding van de ‘transfer’ van bisschop Ron van den Hout voor wat achtergrondinformatie over het proces van bisschopsbenoemingen.
(Terzijde: we klagen in katholieke kringen nogal eens over hoe vooringenomen en slecht geïnformeerd de seculiere media zijn als het over de katholieke Kerk gaat, maar in mijn ervaring is dat lang niet altijd terecht. Ik word heel regelmatig gebeld door collega-journalisten die gewoon op degelijke en integere wijze hun huiswerk doen.)
Ik legde hem dus met alle plezier het nodige uit over de ondoorzichtige processen die aan een bisschopsbenoeming voorafgaan. Probeerde naar beste vermogen wat inzicht te verschaffen in hoe hier de hazen lopen, wat de rol is van de bisdommen zelf, de bisschoppenconferentie, de nuntius, de Romeinse Curie en de paus, en naar wat kandidaten geschikt maakt voor het bisschopsambt.
“Als ik jou zo hoor”, verzuchtte deze NOS-collega op een goed moment, “is het eigenlijk best profaan allemaal. Spelen er dan helemaal geen religieuze motieven een rol?”
Die vraag verraste me, ik had niet direct mijn antwoord klaar.
Religieuze motieven, tja… Wat stellen we ons daar eigenlijk bij voor? De Bijbel geeft alvast geen pasklaar functieprofiel voor de opvolgers van de apostelen, en als de een of andere Romeinse Curieprelaat ons zou melden dat de naam van onze nieuwe bisschop hem in een mystiek visioen of droom van Godswege was medegedeeld, zouden wij hem eerder wantrouwen dan serieus nemen – en terecht.
Ja, het klopt, antwoordde ik hem dan ook, het is best profaan allemaal. We zien dat bij een pauskeuze ook; wij katholieken zeggen – en menen! – dat het uiteindelijk de Heilige Geest is die beslist, maar we weten natuurlijk ook donders goed dat daarbij altijd gewoon heel plat gekonkel komt kijken. Gelobby. Richtingenstrijd. Achterkamertjespolitiek.
En dat de verzamelde kardinalen ook gewoon maar mensen zijn die behalve door goede bedoelingen, wijsheid en oprecht geloof ook geleid worden door angst, ijdelheid, kortzichtigheid en wat al niet meer.
Soms leidt dat ook bij gelovigen tot een zekere mismoedigheid: Heilige Geest ammehoela, het is allemaal gewoon ordinaire politiek! Heel begrijpelijk, ik betrap mezelf ook weleens op dat sentiment, maar het miskent wat er eigenlijk bedoeld wordt als we zeggen dat de Heilige Geest beslist.
Dat is namelijk precies het diepreligieuze vertrouwen dat Gods Geest aan het werk is in onze onvolmaakte wereld, in ons onvolmaakte mensen, dat er dwars door alle gekonkel en kleingeestigheid een grotere Geest waait die op onnavolgbare wijze toch steeds de juiste mens op het juiste moment naar de juiste plaats weet te bewegen.
Ja, kerkpolitiek is profaan, maar daar trekt God zich niets van aan.
 |
Lees meer!Dit commentaar is afkomstig uit Katholiek Nieuwsblad van deze week. |
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
