De Europese Unie bemoeit zich graag met medisch-ethische thema’s – terwijl Europa hierover geen zeggenschap heeft. Een voorbeeld. Onlangs kwam in Straatsburg de verordening over kwaliteitseisen aan lichaamsmateriaal aan de orde.
De Europese Commissie stelde voor om twee verordeningen samen te voegen en een update te geven. Zodat lichaamsmateriaal gemakkelijker tussen de lidstaten uit te wisselen is. Denk aan bloed, plasma of menselijk weefsel. Maar het bereik van deze wetgeving wordt zo ver opgerekt, dat deze nu ook gaat gelden voor embryo’s, zaadcellen en eicellen.
Overal in Europa dezelfde kwaliteitseisen aan lichaamsmateriaal stellen is heel belangrijk. Zo kunnen we binnen Europa gedoneerd bloed, plasma of anders lichaamsmateriaal uitwisselen. Als we in Nederland dan bijvoorbeeld bloed tekort komen, kunnen we dit opvragen in een andere lidstaat.
En de ontvanger kan erop vertrouwen dat de bloedtransfusie die hij of zij krijgt ook veilig is. Ik ben daarom blij met de inspanning van de Europese Unie op dit vlak. Het bereik van deze verordening wordt tegelijkertijd wel erg ver opgerekt. Ik noemde het al, ook embryo’s, zaadcellen en eicellen (zogenoemde ‘reproductieve cellen’) vallen ook onder deze verordening. En dit materiaal hoort niet in deze verordening thuis.
Als ontvanger van gedoneerd bloed, weet je bijvoorbeeld niet de naam van de donor. Dat is ook niet nodig. Dit uitgangspunt hanteert men in deze verordening ook bij embryo’s en reproductieve cellen. Anonieme uitwisseling van embryo’s tussen de lidstaten, dan gaan we ver de ethische grenzen over.
Het Nederlandse kabinet had bij eerste lezing van dit wetsvoorstel ook wel punten van zorg. In het oorspronkelijk door de Europese Commissie aangeleverde wetsvoorstel stond namelijk dat anonimiteit alleen verbroken kon worden op uitdrukkelijk verzoek van patiënt/donorkind en de donor.
“Europa moet lidstaten de ruimte bieden om zélf afwegingen te maken over medisch-ethische kwesties”
Tweet dit!
In Nederland hebben donorkinderen juist recht op informatie: wie zijn mijn ouders? En terecht! In het wetsvoorstel staat bovendien geen beperking op het aantal vrouwen dat wordt behandeld met de zaadcellen van één donor.
Europa mengt zich dus óók nog onder de noemer van parapluwetgeving over medisch-ethische kwesties. De brede strekking van de wet geeft een richtsnoer mee voor de lidstaten: net zo breed. De verordening is alvast ‘klaar voor de toekomst’, noemen ze dat dan. Het Europees Parlement doet dat ook ten aanzien van abortus.
Eerder in april riep het Europees Parlement ertoe op om abortus als Europees grondrecht te kwalificeren. De Europese Commissie en het Europees Parlement hebben op medisch-ethische thema’s geen bevoegdheid. Europa, blijf hier ver vandaan! En laat de lidstaten afwegingen daaromtrent zélf maken.
Bert-Jan Ruissen is lid van het Europees Parlement voor de SGP
In een wereld waarin alles voortdurend verandert en onder druk staat, is katholieke kwaliteitsjournalistiek een uniek en kostbaar goed. Op KN.nl heeft u altijd toegang tot het laatste nieuws uit kerk en samenleving, en vindt u uitgebreide reportages en verhelderende analyses van onze gespecialiseerde redacteuren.
Voor maar € 1,40 per week leest u altijd als eerste al het moois dat KN.nl te bieden heeft, heeft u online onbeperkt toegang tot al onze artikelen én steunt u het voortbestaan van de laatste katholieke krant van Nederland.
Dus geef om katholieke kwaliteitsjournalistiek en word lid van KN Online.
